چقدر خوبه که بدونی یه نفر تو این دنیا هست که دوستت داره
که دلش برات می تپه
بدونی که یه نفر هست که همیشه چشم به راهته
چقدر خوبه که یه نفر باشه که بتونی سرتو رو شونه هاش بذاری و
تموم غمهای عالمو که روی دلت سنگینی می کنه براش بگی
کسی که وقتی اشکهات رو گونه هات سرازیر میشه
با دستهای مهربونش اشکهاتو پاک کنه
اغوشش واست یه پناهگاه همیشگی باشه
ولی افسوس...
افسوس که دیگه اون ادم نیست تا بهش بگی منم دوست دارم